Mükemmel Olmak Zorunda Değilsin Kendine İyi Davran

Yüksek yaşam standartlarında yaşamak için çalışmak ve elinizden gelenin en iyisini yapmak için çaba göstermek elbette iyidir. Bir hedef doğrultusunda çaba harcamak insanı diri tutar ve gereksiz boş düşüncülerden alıkoyar. Bununla birlikte insanlar neyi amaçlamaları gerektiği, yani neyi araması gerektiği ve ne için çalışması gerektiği konusunda belirsizliğe düşebilirler. 

İnsanlar genellikle çok yüksek hayat standartlarına odaklanıyorlar. İnsanların ulaşılmaz hedefleri olması elbette iyidir. İmkansızı başarmak kulağa çok güzel geliyor. Ve insanlar kendileri için çok yüzsek standartları belirledikleri ve illa bu standartlarda yaşamaları gerektiğine inandıkları zaman; Bu standartları sağlamak ve korumak için sarf ettikleri çaba ve çalışma sırasında hata yaptıklarında kendilerini affetmekte zorluk çekerler. Bu sağlıksız bir mükemmeliyetçiliktir. Bu durumda insan mükemmel bir sonucun dışında hiç bir sonucu kabul edemeyecektir. Bu durumda kişi stres topu haline gelecek, depresyon gibi hastalıklarla karşı karşıya kalacaktır.

İnsanların kendilerine öz şefkat göstermeleri, kendilerine karşı da nezaketli davranmaları daha güçlü ve dengeli bir ruhsal yapıya sahip olmalarını sağlar. Öz şefkat, sizin en iyi arkadaşınıza davrandığınız gibi davranmak olarak ifade edilirse daha iyi anlaşılabilir. Merhamet edilmesi gereken kişilere karşı gösterdiği merhamet kadar da kendisine karşı merhametli olmalıdır insanlar. Kişinin kendisi de en saygıdeğer bulduğu insanlar kadar saygıdeğerdir. Yani kısacası kişinin kendisi en az başkalarına kadar gösterdiği kadar kendine de özen göstermelidir.

Başkalarının işleri ters gittiği zaman onlara destek olmak, onlara destekleyici şeyler söylemek hemen hemen her insanın rutinidir. İnsan olumsuz durumlarda kendisine de aynı şekilde destekleyici şeyler söylemelidir. Bu durumda insanlar daha sağlıklı bir zihinsel yapıya sahip olurlar. Sağlıklı zihinsel ve ruhsal yapı ile hedefe ulaşmak daha kolaydır.

Mükemmeliyetçi ve sadece tek sonuçtan başka hiç bir şeyi kabullenemeyen kişiler depresyona girmeye daha yatkındırlar. İnsanların yaşadıkları hayatlar sonsuz olasılıklardan sadece bir tanesidir. Hayatta insanları gerçekten mutlu eden şey, sonuçlardan ziyade süreçlerdir. Bir şeye ulaşma çabası ve küçük adımlarla yol alarak devam etmek, sonuca bir anda ulaşmaktan daha keyiflidir. Elbette her şey güllük gülistanlık olmayacaktır insan yolunda ilerlerken. Bazen insanın elinde olmayan dışsal faktörlerden ya da insanın kendi hatalarından dolayı çok da hoşa gitmeyen sonuçlar ortaya çıkabilir.

İnsan hangi sonuçla ya da olayla karşılaşırsa karşılaşsın öncelikle tüm insanların zaafları ve kusurlarıyla birlikte harika özelliklerinin de olduğunun farkına varması gerekmektedir. İnsanın mayasında hem kusurların hem de ululuğun olduğunu fark ederse kişi, kendini ve başkalarını affetmek de hiçte güçlük çekmeyecektir.

Sonuç olarak başkalarının yaptıkları hataları affettiği kadar insan kendi hatalarını da affetmelidir. Hatalar, sürekli üzerinde düşünülüp üzülmek için değil sadece ders almak için vardır. İnsan başkalarına olduğu kadar kendine karşı da anlayışlı, merhametli, saygılı, hoşgörülü ve nazik olursa; hayatta karşılaştığı tüm sonuçlara karşı esnek olursa daha mutlu olacaktır.